У Малом изложбеном салону Банског двора 19. августа 2012. године (недјеља) у 19,30 часова одржало се отварање изложбе – Ликовна колонија Петар Кочић.
Слике са изложбе:
***
У Вијећници Банског двора 18. августа 2012. године (субота) у 19,00 часова одржао се концерт класичне хармонике: Сања Мрђа и Стојан Бојић.
Гост концерта: Александар Дринић
***
У Концертној дворани Банског двора 25. августа 2012. године (субота) у 20,00 часова одржала се Свечана академија поводом Кочичевог збора.
***
У Вијећници Банског двора 06. септембра 2012. године (четвртак) у 18,00 часова одржала се промоција стручне књиге др Зорана Кривокапића под називом „Карцином ректума).
На промоцији су учествовали: Ненад Новаковић, директор Народног позоришта,
проф. др Драган Костић, предсједник Удружења хирурга РС и
аутор др Зоран Кривокапић
***
У Великом изложбеном салону Банског двора 06. септембра 2012. године у 19,00 часова одржало се отварање изложбе графика академског умјетника Жељке Јелића.
BIOGRAFIJA
Mr Željko Jelić Kremanski rođen 26.02.1974.godine u Strasbourg-u ( Francuska).
Diplomirao slikarstvo na Akademiji umjetnosti u Banjoj Luci, u klasi profesora Vesa Sovilja.
Postdiplomski studij grafike na Akademiji umjetnosti u Banjoj Luci završio u klasi profesora Branka Miljuša.
Pored slikarstva i grafike likovnost istražuje i u kreativnoj fotografiji. U FIAP-u (Međunarodna asocijacija za umjetnost fotografije) ima umjetničko zvanje „Excellence FIAP“ (EFIAP).
U Asocijaciji za umjetničku fotografiju BiH (AUFBiH), nosilac je umjetničkog zvanja „Kandidat majstora fotografije“ ( KMFAUFBiH).
Osnivač je i predsjednik prnjavorske foto grupe „SMENA 8“.
Član je ULURS -a i član i jedan od osnivača prnjavorskog „Društva umjetnika i prijatelja umjetnosti“.
Izlagao je na preko stotinu i trideset kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu (u 26 zemalja), uglavnom na salonima kreativne fotografije.
Učestvovao na više bijenala grafike u BiH i nekoliko međunarodnih salona portreta (crtež i grafika) u BiH, više likovnih kolonija (po pozivu organizatora) i kreativnih radionica (po pozivu Ministarstva prosvjete i kulture u Vladi RS).
Bavi se i pisanjem poezije i proze. Zastupljen je u zbornicima poezije i kratkih priča u Srbiji, Hrvatskoj i Crnoj Gori.
Dobitnik je 46 nagrada i priznanja – za fotografiju, grafiku, pedagoški rad i književni rad.
Trenutno je zaposlen u „Gimnazija“ Prnjavor, na poslovima profesora likovne kulture.
Živi u Kremni, u neposrednoj blizini Prnjavora.
UMJETNOST I GRAFIKA
(POVODI ZA RAZMIŠLJANJA )
Moji interesi su u sferi onoga što bi se moglo uslovno odrediti istorijski kao „nadrealno“ – ako uzmemo u obzir opšteprihvaćene obrasce o prostoru i vremenu. Međutim, smatram da ti obrasci uopšte ne bi smjeli da utiču na samo umjetničko stvaranje u vidu nekih normi koje treba da se bezuslovno poštuju. Vrijeme nema svoju apsolutnu definiciju, a koncepcije prostora su se smjenjivale kroz vijekove i nijedna nije istinita i, istovremeno, u paradoksu, sve su istinite. Moje razmatranje prostora i vremena kroz grafike je takvo da oblikujući uznemirujuće iskustvo, kroz istu ravan provlačim dvodimenzionalnu formu koja je istovremeno i dvodimenzionalna i trodimenzionalna – zavisno od konteksta. Uobičajen pojam prostora mi ne znači ništa iz prostog razloga što ne želim da ga prihvatim kao normu. Prostor nije norma-on je spekulativna kategorija koja se ne može normirati (na primjer, bijelo je za mene i kao boja i kao prostor). U takvom kontekstu i dvodimenzionalno i trodimenzionalno mogu biti i jedno i drugo naizmjenično – zavisi kako se posmatra. Dakle, u ovakvim odnosima moj rad nije „nadrealan“. To je realnost novooformljenog svijeta umjetničkog djela koja je ravna mitskoj kosmogoniji, s jednom razlikom što je mitsko stvaranje svijeta izliv stvaralačke energije odjednom, a umjetničko stvaranje je procesualne prirode. Oba procesa stvaranja su istovjetna, sa istom ontološkom suštinom koja je nedjeljiva.
Rad je posmatran sa različitih aspekata tumačenja pojmova : svjetlost, sjenka, boja, crno/bijelo, posmatranih kroz različite semiotičke sisteme svijeta, s akcentom na hrišćanski.
Likovna ravan se upravo zahvaljujući mogućnosti čovjekovog transcendiranja pojavnog (u ovom slučaju vidljivog) i tumačenju vidljivog kroz kodifikovane sisteme otvara u više dimenzija – postaje interdimenzionalna (zahvaljujući semiotici).
Istraživanja tehnološke prirode odvela su me do miješanja u istom grafičkom radu elemenata koji su dobijeni na klasičan grafički način – realizovan preko matrice akvatinte, potom skenirani i inkorporirani u cjelinu grafičke orkestracije zajedno sa elementima „bivše foto realnosti“ (moja sintagma), koji su softverskim obradama prevedeni u grafičko jedinstvo sa prethodnim. Tako je stvorena grafika koja je spoj elemenata fizičke i virtuelne matrice. To je istovremeno veza prošlosti i aktuelnog trenutka u grafičkom mediju. Ovo nije uobičajen sklop kojim se gradi umjetnička grafika ali ima smisla, pogotovo kada se uzme u obzir sintagma „interdimenzionalnost likovne ravni“. Elementi slike (strukture) dobijeni na fotografski način jesu izraz aktivnosti proučavanja likovnosti i u fotografskom mediju (digitalna fotografija). U okviru ovoga je i moja „igra“ sa talogom kafe, koji razlijevam na bijelim podlogama i koristim kao materijal u kojem prihvatam kombinovanje slučajnih uzoraka sa svjesnim intervencijama, te takve oblike i teksture fotografišem, potom ih koristim u sveukupnoj grafičkoj orkestraciji. Treće, tu su i elementi strukture koji su dobijeni na čisto softverski način – bez upliva prethodna dva „izvora radnog materijala“. Kroz to pokušavam da personalizujem likovnu konstantu. U ovom radu i pokušavam upravo da obrazlažem one elemente koji sačinjavaju t.zv. „personalnu likovnu konstantu“ – u ovom slučaju, dakako, moju.
Moje djelanje na likovnoj zamisli je stalno ponavljanje jedne IDEJE koja se kroz svaki rad neposredno ospoljava , a multiplicira kroz nizove radova. Tako je svaka nova grafika samo relativno nova. Ta relativnost novine posljedica je djelovanja empirijskog Ja. Empirijsko je varijantan, a likovni arhetip konstantan faktor oblikovanja. Slika (grafika) je susret ovih elemenata.
U kontekstu ovoga dolazi se do zaključka da je težnja za razumijevanjem kroz dolaženje do arhetipskog u ličnom stvaranju podvrgnuto, kao neizbježno, ponavljanju slika, kao napora da se čovjek oslobodi varijantnosti empirijskog Ja, koje, kroz svoje uvijek nove naslage neposrednih iskustava ometa direktno ispoljavanje arhetipskog, te ga kroz filter empirijskog iskrivljuje i lažno predstavlja. Dakle, svaka nova slika (grafika) se pokazuje kao iskrivljeni arhetipski obrazac.
Da to ne bi bilo tako, tu su elementi iz „ontološkog ekspresionizma“ (moja sintagma), koji su u direktnoj vezi sa našim stvarnim Ja, očišćenim od empirijskog i svedenog na jedinstvo u raznolikosti. Apstrahovanje u elementima izražavanja je preduslov da bi se pojavilo ono zajedničko-ekspresivno. Kroz svjesnu akciju stvaraoca proizlazi ono „zajedničko“ iz nesvjesnog. Ovo nije nikakva kontradikcija, koja bi nepažljivo dovela do zaključka da se svjesnost isključuje iz umjetničkog stvaranja i da je umjetničko u nesvjesnom. Naprotiv, tek bi to bila zabluda. Istina je da je umjetničko stvaranje isključivo svjesnog karaktera, ali da nema te svjesne aktivnosti koja u akciji ne uključuje i elemente iz nesvjesnog.
Navešću samo istraživanje iz 1996.godine i otkriće t.zv.“prajmera“, kojim je dokazano da su sve naše svjesne odluke izmanipulisane iz nesvjesnog. Po ovom otkriću u suštini ne postoje isključivo svjesne odluke, tj.čisto racionalno prosuđivanje i odlučivanje je nemoguće.
U slučaju umjetničkog stvaranja, a u kontekstu moga razumijevanja ekspresionizma, uloga ove „izmanipulisanosti iz nesvjesnog“ je pozitivnog karaktera, i upravo ta činjenica i dovodi do poništavanja empirijskog sloja i do pojavljivanja „čistog univerzalnog“, iako zajedničkog, istovremeno i ličnog. Istovremeno smatram da nije moguće sa sigurnošću reći u kom procentu je empirijsko moguće poništiti. Ako postoji i najmanji trag empirijskog u umjetničkom stvaranju, nužno se mora donijeti zaključak da je sinteza ličnog i empirijskog u umjetničkom stvaranju neizbježna.
Prava je avantura poći od pitanja – ima li ičega u čovjekovoj nutrini što ga određuje u njegovom djelanju nezavisno od naučenog, usvojenog znanja i iskustva koje stiče u socijalnoj sredini?
Drugim riječima, prvenstveno me zanimaju konstante koje postoje u svakom umno djelujućem čovjeku (i u umjetniku takođe), a koje se provlače kroz njegov rad bez obzira kroz koliko „stvaralačkih faza“ prošao na putu do svog oformljenja (ucjelovljenja). Te konstante će kasnije doprinositi da se grade preferentni kao i nepreferentni odnosi u pogledu izbora dominantne poetike, kolorita, oblika, kompozicionih rješenja i slično – jednom riječju onoga što nas određuje kao stvaraoce nasuprot drugima.
Prnjavor, 23.08.2012. godine Željko Jelić Kremanski
TEHNIČKI DETALJI
Sve grafike su formata 483mm x 330 mm, ili 330 x 483 mm štampane na laserskom štampaču vrste „computer to print“ . Svi grafički listovi su postavljeni na crni paspartu, te je dimenzija grafičkog lista sa paspartuom 700×500 mm, ili 500×700 mm , neuramljeno i bez stakla.
Слике са иложбе:
